ญี่ปุ่น

Culture and history info

ประวัติศาสตร์ ญี่ปุ่น

ที่ตั้งของญี่ปุ่นบนเกาะนอกสุดของเอเชียมีอิทธิพลอย่างมากต่อประวัติศาสตร์ แค่ใกล้พอกับแผ่นดินใหญ่ของเอเชีย แต่ก็ไกลพอที่จะแยกตัวออกจากกัน ประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ของญี่ปุ่นมีช่วงปิดและเปิดสลับกันไป จนกระทั่งเมื่อเร็วๆ นี้ ญี่ปุ่นสามารถเปิดหรือปิดการเชื่อมต่อกับส่วนอื่นๆ ของโลกได้ โดยยอมรับอิทธิพลทางวัฒนธรรมจากต่างชาติอย่างพอดีและเริ่มต้น เปรียบได้กับความสัมพันธ์ระหว่างอังกฤษกับส่วนอื่นๆ ของยุโรป แต่มีช่องทางกว้างกว่ามาก ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นที่บันทึกไว้เริ่มต้นขึ้นในศตวรรษที่ 5 แม้ว่าหลักฐานทางโบราณคดีเกี่ยวกับการตั้งถิ่นฐานมีอายุย้อนไปถึง 50,000 ปี และกล่าวกันว่าจักรพรรดิจิมมูในตำนานได้ก่อตั้งสายราชวงศ์ปัจจุบันในศตวรรษที่ 7 ก่อนคริสตศักราช อย่างไรก็ตาม หลักฐานทางโบราณคดีมีเพียงแค่การสืบเชื้อสายของจักรวรรดิย้อนกลับไปยังยุคโคฟุงในช่วงศตวรรษที่ 3 ถึง 7 ก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งเป็นช่วงที่ญี่ปุ่นมีการติดต่อที่สำคัญกับจีนและเกาหลีเป็นครั้งแรก จากนั้นญี่ปุ่นก็ค่อย ๆ กลายเป็นรัฐรวมศูนย์ในช่วงสมัยอะสุกะซึ่งเป็นช่วงนั้นญี่ปุ่นได้ซึมซับวัฒนธรรมจีนหลายด้านอย่างกว้างขวาง และได้เห็นการนำพุทธศาสนานิกายมหายานและลัทธิขงจื๊อเข้ามา เชื่อกันว่าเกมกระดานยอดนิยมของโกะได้รับการแนะนำในญี่ปุ่นในช่วงเวลานี้ รัฐแรกที่แข็งแกร่งของญี่ปุ่นมีศูนย์กลางอยู่ที่นาราซึ่งสร้างขึ้นเพื่อจำลองเมืองฉางอาน เมืองหลวงของจีนในขณะนั้น ช่วงเวลานี้ถูกขนานนามว่ายุคนาราเป็นช่วงเวลาสุดท้ายที่จักรพรรดิกุมอำนาจทางการเมือง โดยท้ายที่สุดอำนาจก็ตกอยู่ในมือของขุนนางในราชสำนักในสมัยเฮอันเมื่อเมืองหลวงถูกย้ายไปยังเกียวโตหรือที่เรียกว่าเฮอันเคียว ซึ่ง ยังคงเป็นที่ประทับของจักรพรรดิญี่ปุ่นจนถึงศตวรรษที่ 19 อิทธิพลของจีนยังรุ่งเรืองถึงขีดสุดในช่วงต้นยุคเฮอัน ซึ่งทำให้พุทธศาสนากลายเป็นศาสนาที่ได้รับความนิยมในหมู่คนจำนวนมาก ตามมาด้วยยุคคามาคุระเมื่อซามูไรได้รับอำนาจทางการเมือง มินาโมโตะ โนะ โยริโทโมะ ซึ่งมีอำนาจมากที่สุด ได้รับการขนานนามว่าเป็นโชกุนโดยจักรพรรดิ และปกครองจากฐานของเขาในคามาคุระ ยุคมูโรมาจิจากนั้น ผู้สำเร็จ ราชการอาชิคางะเข้ามามีอำนาจปกครองจากฐานของพวกเขาในอาชิคางะ จากนั้นญี่ปุ่นก็เข้าสู่ยุคอนาธิปไตยในยุคสงครามระหว่างรัฐในศตวรรษที่ 15 ในที่สุด โทคุกาวะ อิเอยาสุก็ได้รวมประเทศอีกครั้งในปี 1600 และก่อตั้งรัฐบาลโชกุนโทคุกาวะ ซึ่งเป็นรัฐ ศักดินา ที่ปกครองตั้งแต่เอโดะ หรือ โตเกียวในปัจจุบัน ระบบวรรณะที่เคร่งครัดถูกกำหนดขึ้น โดยมีโชกุนและ นักรบ ซามูไร ของเขา อยู่ด้านบนสุดของกองและไม่อนุญาตให้มีการเคลื่อนไหวทางสังคม ในช่วงเวลานี้ ที่เรียกว่าสมัยเอโดะการปกครองของโทคุงาวะทำให้ประเทศมีเสถียรภาพแต่ชะงักงันด้วยนโยบายที่แยกตัวออกจากกันเกือบทั้งหมด (ยกเว้นพ่อค้าชาวดัตช์และชาวจีนในบางเมืองที่กำหนด) ในขณะที่โลกรอบตัวพวกเขาเร่งรีบไปข้างหน้า เรือดำของพลเรือจัตวา Matthew Perry ของสหรัฐฯ มาถึงโยโกฮาม่าในปี 1854 ทำให้ประเทศต้องเปิดการค้ากับตะวันตก ส่งผลให้มีการลงนามในสนธิสัญญาที่ไม่เท่าเทียมกันและการล่มสลายของผู้สำเร็จราชการในการฟื้นฟูเมจิในปี 1867 ซึ่งเป็นช่วงที่มีการย้ายเมืองหลวงของจักรพรรดิจากเกียวโตไปยังเอโดะ ซึ่งปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็นโตเกียว หลังจากเฝ้าสังเกตการล่าอาณานิคมของชาติตะวันตกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และการแตกแยกและการอ่อนกำลังของจีน ซึ่งญี่ปุ่นถือว่าเป็นมหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโลกมานานแล้ว ญี่ปุ่นก็ปฏิญาณว่าจะไม่ถูกครอบงำโดยชาติตะวันตก และมุ่งสู่การผลักดันสู่อุตสาหกรรมและความทันสมัย ด้วยความเร็วที่บ้าคลั่ง การรับเอาเทคโนโลยีและวัฒนธรรมตะวันตกมาค้าส่ง เมืองต่างๆ ของญี่ปุ่นในไม่ช้าก็มีทางรถไฟ อาคารอิฐ และโรงงาน และแม้แต่แผ่นดินไหวครั้งใหญ่คันโตในปี 1923 ซึ่งทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่ของโตเกียวแบนราบและคร่าชีวิตผู้คนกว่า 100,000 คน แทบจะเป็นเพียงสิ่งกีดขวางบนท้องถนน ตั้งแต่วันแรก ญี่ปุ่นที่ขาดแคลนทรัพยากรได้มองหาเสบียงที่จำเป็นจากที่อื่น และสิ่งนี้ก็กลายเป็นแรงผลักดันในการขยายและตั้งรกรากในประเทศเพื่อนบ้าน สงครามจีน-ญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2437–38 ญี่ปุ่นเข้าควบคุมไต้หวัน เกาหลี และบางส่วนของแมนจูเรีย และชัยชนะต่อรัสเซียในสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่นในปี พ.ศ. 2447–5 ทำให้สถานะความแข็งแกร่งแข็งแกร่งขึ้น ด้วยรัฐบาลเผด็จการที่ควบคุมโดยทหารมากขึ้นเรื่อย ๆ ญี่ปุ่นจึงเปิดฉากรุกรานจีนอย่างเต็มรูปแบบผ่านแมนจูเรียในปี 1931 และในปี 1941 ก็มีอาณาจักรแผ่ขยายไปทั่วเอเชียและแปซิฟิก ในปี 1941 ญี่ปุ่นโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ในฮาวายทำลายกองเรือแปซิฟิกของสหรัฐฯ เสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ดึงอเมริกาเข้าสู่สงคราม ซึ่งในไม่ช้ากระแสของเขาก็เปลี่ยนไปต่อต้านญี่ปุ่น เมื่อถึงเวลาที่ถูกบังคับให้ยอมจำนนในปี 2488 หลังจากการโจมตีด้วยนิวเคลียร์ที่ฮิโรชิมาและนางาซากิพลเรือนและบุคลากรทางทหารของญี่ปุ่นเสียชีวิต 1.86 ล้านคน ชาวจีนและชาวเอเชียอื่น ๆ กว่า 10 ล้านคนถูกสังหาร ความโหดร้ายที่กระทำโดยเครื่องจักรทางทหารของญี่ปุ่น และญี่ปุ่นถูกยึดครองเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์จนถึงปี 1952 จักรพรรดิ์ รักษาราชบัลลังก์แต่สูญเสียตำแหน่งเทพในรัฐธรรมนูญที่กำหนด เปลี่ยนใจเลื่อมใสเป็นสันติและ "ประชาธิปไตย" โดยสหรัฐฯ ดูแลด้านการป้องกันเป็นส่วนใหญ่ จากนั้นญี่ปุ่นจึงนำพลังงานอันมหาศาลของตนเข้าสู่เทคโนโลยีเพื่อสันติ และฟื้นคืนชีพจากความยากจนเพื่อพิชิตตลาดโลกด้วยรถยนต์และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สำหรับผู้บริโภคที่หลั่งไหลมาอย่างไม่รู้จบ - ผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติที่ใหญ่ที่สุดในโลก แต่การเติบโตอย่างบ้าคลั่งไม่สามารถคงอยู่ตลอดไป และหลังจากที่ดัชนีหุ้นนิกเคอิแตะระดับสูงสุด 39,000 ในปี 1989 ฟองสบู่ก็แตกออกอย่างแท้จริง ซึ่งนำไปสู่ทศวรรษที่หายไปของญี่ปุ่นในทศวรรษที่ 1990 ซึ่งเห็นฟองสบู่ด้านอสังหาริมทรัพย์ลดลงตลาดหุ้นตก ครึ่งหนึ่งและเพิ่มการดูถูกการบาดเจ็บแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ Hanshinในปี 1995 ซึ่งทำให้บางส่วนของKobe ราบเรียบ และคร่าชีวิตผู้คนไปกว่า 6,000 คน เศรษฐกิจยังไม่ฟื้นตัวอย่างเต็มที่จากภาวะซบเซา ด้วยภาวะเงินฝืดที่ผลักดันราคาสินค้า ภาระหนี้ของรัฐบาลที่เพิ่มมากขึ้น (เกือบ 240% ของ GDP) และการแบ่งขั้วที่เพิ่มขึ้นของสังคมญี่ปุ่นเป็น "มี" มีงานประจำและ "ไม่มี " คนว่างงานพาร์ทไทม์ล่องลอยไปมาระหว่างงานชั่วคราว ส่งผลให้ญี่ปุ่นสูญเสียตำแหน่งเศรษฐกิจใหญ่อันดับสองของโลกให้กับเพื่อนบ้านที่ใหญ่กว่าอย่างจีน ญี่ปุ่นยังคงมีมาตรฐานการครองชีพที่สูงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก

ผู้คนญี่ปุ่น

เนื่องจากเป็นประเทศเกาะที่ปิดตัวจากส่วนอื่นๆ ของโลกมาเป็นเวลานาน (โดยมีข้อยกเว้นเล็กน้อยจากจีนและเกาหลี) ญี่ปุ่นจึงมีความเป็นเนื้อเดียวกัน มาก ประชากรเกือบ 99% มีเชื้อชาติญี่ปุ่น ชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่ที่สุดคือชาวเกาหลี มีความแข็งแกร่งประมาณ 1 ล้านคน ส่วนใหญ่อยู่ในรุ่นที่ 3 หรือ 4 นอกจากนี้ยังมีประชากรจำนวนมากที่เป็นชาวจีน ฟิลิปปินส์ และบราซิล แม้ว่าหลายคนจะมีเชื้อสายญี่ปุ่นก็ตาม แม้ว่าส่วนใหญ่จะถูกหลอมรวมเข้าด้วยกัน แต่ประชากรชาวจีนที่อาศัยอยู่ก็ยังคงมีอยู่ในย่านไชน่าทาวน์สามแห่งของญี่ปุ่นในโกเบ นางาซากิและโยโกฮาม่า ชนกลุ่มน้อยพื้นเมืองรวมถึงชาวไอนุบนเกาะฮอกไกโดค่อยๆ เคลื่อนไปทางเหนือในช่วงหลายศตวรรษที่ผ่านมา และปัจจุบันมีจำนวนประมาณ 50,000 คน (แม้ว่าจำนวนจะแตกต่างกันมากขึ้นอยู่กับคำจำกัดความที่ใช้) และชาวริวกิวแห่งโอกินาว่า ชาวญี่ปุ่นเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องความสุภาพ ชาวญี่ปุ่นจำนวนมากรู้สึกตื่นเต้นที่มีผู้มาเยือนประเทศของตนและช่วยเหลือชาวต่างชาติที่ดูหลงทางและงุนงงได้อย่างไม่น่าเชื่อ คนญี่ปุ่นรุ่นใหม่มักสนใจที่จะพบปะและเป็นเพื่อนกับชาวต่างชาติเช่นกัน อย่าแปลกใจถ้าคนญี่ปุ่น (มักจะเป็นเพศตรงข้าม) เข้าหาคุณในที่สาธารณะและพยายามเริ่มการสนทนากับคุณด้วยภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างสอดคล้องกัน ในทางกลับกัน หลายคนไม่คุ้นเคยกับการติดต่อกับชาวต่างชาติ (外国人gaikokujin ) และมักสงวนท่าทีและไม่เต็มใจที่จะสื่อสาร นักท่องเที่ยวต่างชาติที่พบเห็นได้ทั่วไปยังคงเป็นสิ่งที่หายากในหลายพื้นที่ของญี่ปุ่นนอกเมืองใหญ่และแหล่งท่องเที่ยวยอดนิยม และคุณอาจพบช่วงเวลาที่เข้าร้านจนทำให้พนักงานดูตื่นตระหนก อย่าถือว่าสิ่งนี้เป็นการเหยียดเชื้อชาติหรือโรคกลัวชาวต่างชาติ พวกเขาแค่กลัวว่าคุณจะพยายามพูดกับพวกเขาเป็นภาษาอังกฤษ และพวกเขาจะอายเพราะพวกเขาไม่เข้าใจหรือตอบกลับไม่ได้ รอยยิ้มและคอนนิจิวะ ("สวัสดี") มักจะช่วยได้

วัฒนธรรมและประเพณีญี่ปุ่น

เนื่องจากญี่ปุ่นได้ผ่านช่วงเวลาที่เปิดกว้างและโดดเดี่ยวมาตลอดประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมญี่ปุ่นจึงเป็นสิ่งที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว แม้ว่าอิทธิพลของจีนจะเด่นชัดในวัฒนธรรมดั้งเดิมของญี่ปุ่น แต่ก็ยังคงรักษาขนบธรรมเนียมดั้งเดิมของญี่ปุ่นไว้หลายอย่าง ทำให้เกิดการผสมผสานที่ดูเหมือนไร้รอยต่อ ญี่ปุ่นได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมายเมื่อพูดถึงการพัฒนาแฟชั่นและเทคโนโลยีที่ทำลายความอัปยศและความเป็นไปได้บางอย่าง ศิลปะ พฤติกรรม และอาหารมีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมญี่ปุ่นจากวัฒนธรรมตะวันตกในด้านนั้น นี่คือวัฒนธรรมญี่ปุ่นบางอย่างที่คุณต้องรู้ก่อนที่จะเปิดประเทศสู่โลกตะวันตก (บางอย่างไม่ใช่ธรรมเนียมของญี่ปุ่นในปัจจุบัน ญี่ปุ่นเปิดประเทศสู่สายตาชาวโลกในช่วงปลายยุคเอโดะ เมื่อประมาณ 150 ปีก่อน) :

1. Omiyage ในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่าของที่ระลึก ในวัฒนธรรมของพวกเขาการให้สิ่งเหล่านี้เป็นความคาดหวังไม่เหมือนในโลกตะวันตกที่เป็นเพียงการแสดงท่าทางที่ดี
2. ชาวญี่ปุ่นนิยมถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้าน (เช่นเดียวกับที่วัดและร้านอาหารบางแห่ง)
3. การฟอกสีฟันถือเป็นเรื่องปกติในญี่ปุ่นสำหรับผู้หญิง และเรียกว่าโอฮากุโระ ซึ่งเป็นมาตรฐานของผู้หญิงว่าสวยงามและน่าดึงดูดใจหรือไม่ (ปัจจุบันผู้หญิงที่มีฟันสีดำจะแสดงในโรงละครและการเต้นรำแบบดั้งเดิมเท่านั้น)
4. ตะเกียบถือเป็นสิ่งสำคัญในญี่ปุ่น และสำหรับพวกเขา วิธีวางตะเกียบมีความหมายต่างกันไป เช่น การส่งอาหารด้วยตะเกียบไปยังอีกตะเกียบหนึ่งถือเป็นมารยาทที่ไม่ดี คุณควรใส่อาหารลงในจานโดยตรงเมื่อคุณต้องการให้บางอย่าง
5. ชาวต่างชาติอาจมองว่าเกอิชาเป็นผู้หญิงญี่ปุ่นทั่วไป แต่น่าเสียดายที่ปัจจุบันอาจถูกมองว่าเป็นการแสดงระดับมืออาชีพในบางพื้นที่เท่านั้น

วันหยุดของญี่ปุ่น

วันหยุดที่สำคัญที่สุดในญี่ปุ่นคือวันปีใหม่ (お正月Oshōgatsu) ซึ่งเกือบจะปิดประเทศตั้งแต่วันที่ 30 ธันวาคมถึง 3 มกราคม ชาวญี่ปุ่นจะกลับบ้านไปหาครอบครัว (ซึ่งหมายถึงการจราจรที่แออัด) รับประทานอาหารเทศกาลและออกไปยังวัดในละแวกใกล้เคียงตอนเที่ยงคืนเพื่อขอพรในวันใหม่ ปี. ชาวญี่ปุ่นบางส่วนมักเดินทางไปต่างประเทศด้วย และราคาตั๋วเครื่องบินก็สูงมาก อย่างไรก็ตาม ปาร์ตี้เมามายสุดเหวี่ยงนั้นหายากมาก และชาวญี่ปุ่นจะไม่จุดดอกไม้ไฟในโอกาสนี้ (ยกเว้นสวนสนุกบางแห่งตอนเที่ยงคืน) เมืองใหญ่ที่มีบาร์ ex-pat เป็นสถานที่เดียวสำหรับการไอกรน คาดว่าธนาคารและพิพิธภัณฑ์จะปิดทำการตลอดช่วงวันหยุด ร้านอาหารบางร้านอาจเปิดทันทีหลังวันปีใหม่ และบางร้านที่พยายามบีบรายได้ให้มากขึ้นก็อาจเปิดให้บริการเช่นกัน ร้านสะดวกซื้อเป็นสถานที่เดียวที่รับประกันว่าจะไม่ปิด ตั้งแต่ปลายเดือนมีนาคมถึงต้นเดือนเมษายนโดยเฉลี่ย (ในเดือนพฤษภาคมในฮอกไกโด) ชาวญี่ปุ่นจะแห่กันไปเพื่อชมฮานามิ (花見, มีความหมายว่า "การชมดอกไม้") เทศกาลปิกนิกและเมามายในสวนสาธารณะ โดยปลอมตัวเป็นดอกซากุระ (桜) อย่างชาญฉลาด ซากุระ ) ชม. ช่วงเวลาที่แน่นอนของการบานที่หายวับไปอันโด่งดังนั้นแตกต่างกันไปในแต่ละปี และช่องทีวีของญี่ปุ่นติดตามความคืบหน้าของดอกซากุระจากใต้ไปเหนืออย่างหมกมุ่น จริงๆ แล้วเป็นไปไม่ได้ที่จะทำนายได้อย่างแม่นยำว่าดอกไม้จะบานเมื่อใดจนกว่า จะถึงประมาณหนึ่งเดือนก่อนที่จะบาน แต่มีแหล่งข้อมูลออนไลน์หลายแห่งเพื่อตรวจสอบคำพยากรณ์ เช่น โดย JNTO แผนที่สภาพอากาศและRurubu. หากต้องการติดตามชมดอกไม้ ให้ลองดูสถานที่เหล่านี้ในช่วงประมาณกลางเดือนกุมภาพันธ์ วันหยุดยาวที่สุดคือโกลเด้นวีค (27 เมษายนถึง 6 พฤษภาคม แต่จะแตกต่างกันเล็กน้อย) เมื่อมีวันหยุดนักขัตฤกษ์สี่วันภายในหนึ่งสัปดาห์และทุกคนจะหยุดยาว รถไฟมีผู้คนหนาแน่น ราคาเที่ยวบินและโรงแรมพุ่งสูงขึ้นเป็นหลายเท่าจากราคาปกติ ดังนั้นจึงอาจเป็นช่วงเวลาที่ไม่ดีในการท่องเที่ยวในญี่ปุ่น แต่สัปดาห์ก่อนหรือหลังโกลเด้นวีคเป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม เป็นช่วงดอกวิสทีเรียและดอกชวนชมที่สวยงามมาก สิ่งที่คุณต้องรู้ก็คือ มีการอพยพของผู้คนจำนวนมากจากเมืองใหญ่ในช่วงเริ่มต้นของสัปดาห์ทองและกลับมาในตอนท้าย ตราบใดที่คุณไม่ได้ต่อสู้กับชาวญี่ปุ่นเพื่อแย่งชิงที่นั่งเดียวกันบนรถไฟหรือห้องพักในรีสอร์ทบ่อน้ำพุร้อน ฯลฯ โกลเด้นวีคสามารถเดินทางได้อย่างง่ายดาย - และในความเป็นจริงแล้วเมืองใหญ่ ๆ จะว่างเปล่ากว่าปกติ ฤดูร้อนมีเทศกาลมากมายที่ออกแบบมาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของผู้คนจากความร้อนและความชื้นที่ทนไม่ได้ (เทียบได้กับแถบมิดเวสต์ของสหรัฐฯ) มีเทศกาลท้องถิ่น (祭matsuri ) และการแข่งขันดอกไม้ไฟที่น่าประทับใจ (花火hanabi ) ทั่วประเทศ ทานาบาตะ (七夕) วันที่ 7 กรกฎาคม (หรือต้นเดือนสิงหาคมในบางแห่ง) รำลึกถึงเรื่องราวของคู่รักข้ามดวงดาวที่จะพบกันได้ในวันนี้เท่านั้น เทศกาลฤดูร้อนที่ใหญ่ที่สุดคือเทศกาลโอบง (お盆) ซึ่งจัดขึ้นในช่วงกลางเดือนกรกฎาคมทางตะวันออกของญี่ปุ่น ( คันโต ) และกลางเดือนสิงหาคมทางตะวันตกของญี่ปุ่น ( คันไซ ) ซึ่งจัดขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่วิญญาณบรรพบุรุษที่จากไป ทุกคนกลับบ้านเพื่อเยี่ยมชมสุสานของหมู่บ้าน และการขนส่งก็แน่นขนัด เมืองและ หมู่บ้าน หลายแห่งทั่วประเทศญี่ปุ่นมี เทศกาลมัตสึริประจำฤดูกาลที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง หากคุณกำลังเยี่ยมชมสถานที่ใดสถานที่หนึ่ง คุณควรตรวจสอบเพื่อดูว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นและเกิดขึ้นเมื่อใด

วันหยุดประจำชาติ

วันหยุดตามจันทรคติ เช่น วันวิษุวัตอาจแตกต่างกันไปหนึ่งหรือสองวัน รายการด้านล่างนี้เป็นข้อมูลที่ถูกต้องสำหรับปี 2012 วันหยุดที่ตรงกับวันหยุดสุดสัปดาห์อาจตรงกับวันหยุดธนาคารในวันจันทร์ถัดไป พึงระลึกไว้เสมอว่าชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่จะใช้เวลาว่างในช่วงปีใหม่ ช่วงโกลเด้นวีค และช่วงโอบ้ง เทศกาลที่สำคัญที่สุดคือวันปีใหม่ ร้านค้าและร้านอาหารหลายแห่งปิดทำการอย่างน้อย 2 วันในช่วงเวลานี้ ดังนั้นจึงอาจไม่ใช่ช่วงเวลาที่เหมาะสำหรับการไปเยี่ยมชม อย่างไรก็ตาม ร้านสะดวกซื้อยังคงเปิดอยู่ และวัดหลายแห่งจัดงานวันปีใหม่ ดังนั้นการหาอาหารทานจึงไม่ใช่เรื่องยาก

• 1 มกราคม - วันปีใหม่ ( ganjitsu元日 หรือgantan元旦 )
• 2 และ 3 มกราคม - วันหยุดธนาคารปีใหม่
• 9 มกราคม (วันจันทร์ที่สองของเดือน) - วันบรรลุนิติภาวะ ( seijin no hi成人の日)
• 11 กุมภาพันธ์ - วันสถาปนาแห่งชาติ ( kenkoku kinen no hi建国記念の日)
• 20 มีนาคม - วันวิษุวัต ( shunbun no hi春分の日)
• 29 เมษายน - วันโชวะ ( showa no hi昭和の日) - วันหยุดแรกของสัปดาห์ทอง
• 30 เมษายน - เป็นวันโชวะ
• 3 พฤษภาคม - วันรัฐธรรมนูญ ( kenpō kinnenbi憲法記念日)
• 4 พฤษภาคม - วันสีเขียว ( มิโดริ โนะ ฮิみどりの日)
• 5 พฤษภาคม - วันเด็ก ( kodomo no hiこどもの日) - วันหยุดสุดท้ายของสัปดาห์ทอง
• 16 กรกฎาคม (วันจันทร์ที่สามของเดือน) - วันทะเล ( umi no hi海の日)
• 17 กันยายน (วันจันทร์ที่สามของเดือน) - วันเคารพผู้สูงอายุ ( keirō no hi敬老の日)
• 22 กันยายน - วันวิษุวัตในฤดูใบไม้ร่วง ( shuubun no hi秋分の日)
• 8 ตุลาคม (วันจันทร์ที่สองของเดือน) - วันกีฬาสี ( taiiku no hi体育の日)
• 3 พฤศจิกายน - วันวัฒนธรรม ( bunka no hi文化の日)
• 23 พฤศจิกายน - วันขอบคุณแรงงาน ( kinrō kansha no hi勤労感謝の日)
• 23 ธันวาคม - วันเกิดของจักรพรรดิ ( tennō tanjōbi天皇誕生日)
• 24 ธันวาคม - วันเฉลิมพระชนมพรรษาของจักรพรรดิ
• 31 ธันวาคม - วันหยุดธนาคารปีใหม่

ปฏิทินญี่ปุ่น

ปียุคจักรพรรดิซึ่งนับจากปีที่ขึ้นครองราชย์ของจักรพรรดิ มักใช้สำหรับการคำนวณวันที่ในญี่ปุ่น รวมถึงตารางเวลาการขนส่งและใบเสร็จรับเงินของร้านค้า

ศาสนา ในญี่ปุ่น

ญี่ปุ่นมีประเพณีทางศาสนาที่โดดเด่นสองประการ: ชินโต (神道) เป็นศาสนาเกี่ยวกับผีโบราณของญี่ปุ่นดั้งเดิม และศาสนาพุทธเข้ามาอย่างเป็นทางการในปี ส.ศ. 552 จากประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ ความศรัทธาทั้งสองไม่ได้แตกต่างกันอย่างชัดเจน แต่มีความแตกแยกเมื่อพุทธศาสนาสูญเสียความโปรดปรานไปกับการล่มสลายของโชกุนและการปรับปรุงประเทศให้ทันสมัยในภายหลังในปลายศตวรรษที่ 19 ปัจจุบัน ศาสนาทั้งสองถูกแยกออกจากกันอย่างชัดเจน องค์ประกอบทางพุทธศาสนาส่วนใหญ่ถูกลบออกจากศาลเจ้าชินโตส่วนใหญ่มานานแล้ว และพิธีการก็แยกออกจากกันอย่างชัดเจน ศาสนาคริสต์ไม่เคยได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในญี่ปุ่นเลยตั้งแต่ญี่ปุ่นเปิดตัวสู่โลก และในขณะที่ศาสนาคริสต์ไม่ได้ถูกข่มเหงอีกต่อไป มีชาวญี่ปุ่นเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่นับถือศาสนาคริสต์ โดยทั่วไปแล้ว ชาวญี่ปุ่นไม่ได้นับถือศาสนาใดเป็นพิเศษ เป็นเรื่องปกติที่จะเยี่ยมชมศาลเจ้าและวัดเพื่อถวายเหรียญและสวดมนต์เงียบ ๆ และบ้านหลายหลังมักมีศาลเจ้าขนาดเล็กหรือแสดงวัตถุทางศาสนาจากวัดต่าง ๆ แต่ไม่ค่อยมีการกล่าวถึงความเชื่อทางศาสนาหรือหลักคำสอนในชีวิตประจำวัน คนญี่ปุ่นมักจะไม่คิดว่าศาสนาเป็นเรื่องของความเชื่อหรือความเชื่อ แต่เป็นเรื่องของการปฏิบัติเฉพาะ และพวกเขาจะปฏิบัติตามหลักปฏิบัติจากศาสนาต่างๆ ตามความเหมาะสม ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลองคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ของ ประชากรนับถือศาสนาชินโตและนับถือศาสนาพุทธ จากการสำรวจความคิดเห็นที่มีชื่อเสียง ญี่ปุ่นนับถือศาสนาชินโต 80% และชาวพุทธ 80% และอีกสำนวนหนึ่งที่มักยกมากล่าวว่า ชาวญี่ปุ่นนับถือศาสนาชินโตเมื่อยังมีชีวิตอยู่ นับถือศาสนาคริสต์เมื่อแต่งงาน และนับถือศาสนาพุทธเมื่อเสียชีวิต เนื่องจากงานศพมักจะใช้พิธีกรรมทางพุทธศาสนา ชาวญี่ปุ่นส่วนใหญ่ยอมรับทุกศาสนาเล็กน้อย ตัวอย่างเช่น การตกแต่งคริสต์มาสอาจเห็นได้ชัดเจนในโตเกียวมากกว่านิวยอร์ก แต่ไม่ค่อยมีใครนึกถึงพระคริสต์ อันที่จริง คริสต์มาสในญี่ปุ่นมีการเฉลิมฉลองคล้ายกับวันวาเลนไทน์ในตะวันตกมากกว่า ในขณะเดียวกัน ศาสนาชินโตและศาสนาพุทธก็มีอิทธิพลอย่างมากต่อประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของประเทศ ศาสนาชินโตมุ่งเน้นไปที่จิตวิญญาณของแผ่นดิน และสะท้อนให้เห็นในสวนอันงดงามของประเทศและศาลเจ้าอันเงียบสงบที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณ เมื่อคุณเยี่ยมชมศาลเจ้า ( jinja神社) ด้วยโทริอิที่ เรียบง่าย(鳥居) ประตู คุณจะได้เห็นขนบธรรมเนียมและรูปแบบชินโต หากคุณเห็นที่ดินว่างเปล่าที่มีกระดาษสีขาวแขวนอยู่ในรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส นี่คือพิธีชินโตที่จะอุทิศที่ดินสำหรับอาคารใหม่ พระพุทธศาสนาในญี่ปุ่นแตกแขนงออกไปหลายทิศทางตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา ชาวตะวันตกน่าจะคุ้นเคยกับพุทธศาสนานิกายเซ็น (禅) มากที่สุด ซึ่งได้รับการแนะนำให้รู้จักกับประเทศญี่ปุ่นในศตวรรษที่ 14 และ 15 เซนเข้ากับความรู้สึกทางสุนทรียะและศีลธรรมของญี่ปุ่นยุคกลาง มีอิทธิพลต่อศิลปะ เช่น การจัดดอกไม้ (生け花ikebana ) พิธีชงชา (茶道sadō) เซรามิกส์ จิตรกรรม คัดลายมือ กวีนิพนธ์ และศิลปะป้องกันตัว ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ศาสนาชินโตและศาสนาพุทธมีความสัมพันธ์กันอย่างมาก คุณจะพบพวกเขาเคียงข้างกันในเมืองใหญ่และชีวิตของผู้คน ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะพบศาลเจ้าชินโตย่อยภายในวัดพุทธ ( o-teraお寺)